Przy głównej ulicy znajduje się dawny neoromański kościół ewangelicki oraz pastorówka z 1873 roku.
Przed klubem (niegdyś karczmą) rośnie dąb o obwodzie 280 cm.
Warto wiedzieć
KOPANICA - duża wieś w gminie Siedlec, położona na prawym brzegu Obry, 14 km na południowy zachód od Wolsztyna, przy szosie do Sulechowa.
Dawniej istniały Kopanica Wielka i Mała (dziś Wielka i Mała Wieś), obok których przed 1246 rokiem książę śląski Bolesław Rogatka zbudował na lewym brzegu Obry gród Copanica. Nazwa miejscowości pochodzi od wykopanych wówczas umocnień.
W 1338 roku gród zajął król Kazimierz Wielki. Przy grodzie, po którym później ślad zaginął, powstała osada targowa położona na przeciwległym brzegu rzeki. W XV wieku uzyskała ona prawa miejskie; pierwsza wzmianka o mieście pochodzi z 1432 roku. Było ono własnością królewską i siedzibą starostwa niegrodowego (do 1793 roku). W roku 1595 król Zygmunt III potwierdził przywileje miejskie. W 1641 roku starosta kopanicki Lampart Sierakowski założył obok drugie miasto o nazwie Lampartopol i osadził tam sukienników, którym w latach 1645-50 nadał znaczne przywileje. Zniszczenie obu miast spowodowały wojny szwedzkie. Pewne ożywienie nastąpiło w XIX wieku, gdy rozpoczęto prace melioracyjne w dolinie Obry, a liczba mieszkańców w 1861 roku doszła do 1040.
W powstaniu wielkopolskim Kopanica, zdobyta 11 stycznia 1919 roku, była ważnym punktem obrony linii Obry przed Niemcami. Kopanica z powodu słabego rozwoju utraciła w 1934 roku prawa miejskie. W 1937 roku odbył się w Kopanicy pierwszy konkurs Muzyki Ludowej, który reaktywowano w 2003 roku.
W Kopanicy zachowały się fragmenty dawnego układu urbanistycznego z dwoma rynkami: Starym od południa (prostokątnym) i Nowym od północy (kwadratowym). Zabudowa Kopanicy jest parterowa, przeważnie z połowy XIX wieku. Na Starym Rynku stoi figura Matki Bożej Królowej, upamiętniająca ofiary II wojny światowej.