Od autorki:
Rysuję odkąd pamiętam, maluję dopiero od roku. Czy to na papier, czy na płótno, zawsze przelewam całą siebie, z całym inwentarzem tego, co mi gra w duszy i w sercu.
Niniejszą wystawę dedykuję moim bliskim, którzy nieustannie wspierają mnie w moich artystycznych poczynaniach i którzy nigdy we mnie nie zwątpili. W sposób szczególny pragnę podziękować tym, którzy natchnęli mnie do sięgnięcia po farby i którzy byli wyrozumiali na fakt, że lubiłam z ich powodu znikać na długie tygodnie.
Proces twórczy nie pozwala mi przejść obojętnie nad tym, co obserwuję dookoła, a co mnie często inspiruje, ale też skłania do refleksji czy zwyczajnie boli, tak jak każdego z Was. O ile więc nie jest prawdą, że człowiek jest na tyle zdrowy, na ile się czuje, tak w mojej ocenie nie sposób jest zdystansować się całkowicie od wszystkiego i wszystkich tylko dlatego, że tak usilnie się tego pragnie. Słusznie chcemy się chronić – dzisiejszemu światu nie jest po drodze z empatią
i emocjonalnym ekshibicjonizmem, a on sam zresztą depta dziś to, co niegdyś uchodziło za cnotę. Tę wystawę dedykuję wszystkim, którzy się pod tym podpisują, choć może się z tym nie obnoszą i nawet gdyby miałaby to być tylko jedna Osoba, to właśnie dla Niej warto było.