NOBLISTA, ARTYSTA I FOLK
Trasa: Wolsztyn - miejska trasa turystyczna: Rynek, Muzeum Roberta Kocha, Kościół p.w. NMP Niepokalanie Poczętej – wolsztyńska fara, Promenada Klemensa Modlińskiego, Muzeum Marcina Rożka, Skansen Budownictwa Ludowego Zachodniej Wielkopolski
Program:
Muzeum Roberta Kocha – w dwóch salach na parterze dawnego budynku, wzniesionego w latach 1842-46 z fundacji Angielki Marii Pearce, zgromadzono pamiątki, związane z uczonym - zarówno z czasów, gdy był lekarzem powiatowym w Wolsztynie (1872-1880), jak i z innymi miejscami, gdzie wielki uczony mieszkał i prowadził swoje badania. Fotografie i kopie dokumentów (w tym dyplomu Nagrody Nobla) oraz sprzęt laboratoryjny, umieszczone wśród stylowych mebli, oddają ducha epoki, w której przyszło żyć i pracować późniejszemu nobliście.
Muzeum Marcina Rożka - muzeum rzeźbiarza, profesora Szkoły Sztuk Zdobniczych w Poznaniu, autora znanych pomników, mieści się we wzniesionej według jego koncepcji willi przy ul. 5 Stycznia 34, w której zamieszkał w 1934 roku. Dom jest piętrowy, a na obu jego fasadach umieszczono rzeźby i płaskorzeźby o znaczeniu alegorycznym i symbolicznym. Rzeźbiarzowi poświęcono piętro domu - wśród stylowych mebli z epoki umieszczono prace rzeźbiarskie i malarskie artysty oraz dokumenty, fotografie i pamiątki z jego życia. Muzealnym eksponatem jest również konar drzewa, konar niezwykły, dlaczego? Przekonaj się podczas wizyty w muzeum. Liczne prace dłuta Marcina Rożka zdobią też urokliwy, dochodzący do jeziora ogród. Część rzeźb umieszczono pod pergolami, wzdłuż muru, natomiast na kolumnach znajdują się popiersia ulubionych przez Rożka wybitnych postaci.
Skansen Budownictwa Ludowego Zach. Wlkp. - na 3,5 hektarowym obszarze, zlokalizowanym na zachodnim brzegu Jeziora Wolsztyńskiego odwzorowano założenia i budownictwo wsi wielodrożnej. Dla turystów udostępniono kilkanaście wnętrz, od izb mieszkalnych, poprzez pomieszczenia gospodarcze oraz warsztaty rzemieślnicze, aż po przemysł wiejski. Całość uzupełnia liczna architektura mała (piec chlebowy, gołębnik, psie budy). W ten sposób przedstawiono przekrój przez całą społeczność wsi, od ubogiego komornika i średnio sytuowanego półrolnika aż po karczmarza i zamożnych osadników olęderskich.