Do barokowego kościoła św. Jana Chrzciciela prowadzi posadzona w końcu XVIII wieku aleja lipowa. Budowę świątyni, którą rozpoczęto w roku 1651 przerwał najazd szwedzki. Prace wznowione około 1680 roku ukończono w roku 1690.
Kościół jest budowlą trójnawową typu bazylikowego z transeptem i z dwiema strzelistymi wieżami, które nakryte są ażurowymi hełmami o podwójnych latarniach. Elewacje świątyni nie są tynkowane.
Wyposażenie rzeźbiarskie wnętrza kościoła pochodzi z wieku XVII-XVIII, a miejscowy warsztat klasztorny użył do jego wykonania drewna czarnego dębu wydobywanego z bagien nadobrzańskich.
Barokowy ołtarz główny z końca XVII wieku zdobią rzeźby świętych, obrazy Wniebowzięcie NMP z 1834 roku (pędzla Edwarda Gillerna) i Trójcy Świętej z 2 połowy XIX wieku oraz bogato zdobione tabernakulum. Z lewej strony prezbiterium stoi ukoronowany baldachimem tron opacki z XVII/XVIII wieku, a obok - chrzcielnica z połowy XVIII wieku, podtrzymywana przez klęczącego anioła, z rzeźbą Chrztu Chrystusa na pokrywie.
Po bokach prezbiterium znajdują się dwie kaplice. W lewej obejrzeć można późnobarokowy ołtarz Trójcy Świętej z 1 połowy XVIII wieku z rzeźbami Chrystusa Ukrzyżowanego oraz Matki Boskiej Bolesnej i św. Jana Ewangelisty, a w prawej - ołtarz z 2 połowy XVIII wieku z obrazem Matki Boskiej Pocieszenia. Cenna jest barokowa ambona z około 1720 roku z dekoracją snycerską, roślinną i figuralną oraz baldachim z rzeźbą św. Bernarda klęczącego przed Matką Boską i Trójcą Świętą.
Na filarach po bokach nawy głównej umieszczono bogato ornamentowane stacje Drogi Krzyżowej z 1897 roku. W nawach bocznych stoją po dwa ołtarze rokokowe z lat około1770-80.
Do prawej nawy i zakrystii przylega parterowy fragment krużganka obiegającego niegdyś czworoboczny wirydarz. Znajdują się tu m.in. trzy obrazy barokowe z XVIII wieku. W części krużganka, w wydzielonej kaplicy Matki Boskiej Częstochowskiej umieszczono późnorenesansowy ołtarzyk z 1 połowy XVII wieku, z płaskorzeźbą patronki kaplicy wykonaną przez miejscowego rzeźbiarza ludowego Ludwika Kwaczyńskiego.
Po południowej stronie świątyni znajdował się czworoboczny barokowy klasztor z początku XVII wieku, do dziś zachował się tylko niewielki fragment w postaci piętrowego budynku. Obok niego rośnie okazały jesion o obwodzie 540 cm, opleciony bluszczem, a w pobliżu znajduje się figura Matki Boskiej.