W południowo-zachodniej części wsi Bucz znajduje się pałacyk myśliwski, zbudowany przez rodzinę Petzel pod koniec XIX wieku (zapewne na miejscu wcześniejszego dworu), rozbudowany po 1911 roku.
Obecnie mieści się w nim szkoła podstawowa.
Budynek jest murowany z cegły, na kamienno-ceglanej podmurówce, podpiwniczony.
Jest budowlą elektyczną, nawiązującą do form klasycystycznych.
Dwukondygnacyjna część środkowa jest starsza.
Boczne skrzydła powstały na planie zbliżonym do kwadratu, z trzecią kondygnacją w formie wież nakrytych ostrosłupowymi dachami.
Pośrodku widoczny jest pseudoryzalit zwieńczony trójkątnym tympanonem (z kartuszem herbowym), przed którym znajduje się czterokolumnowy portyk joński z tarasem na piętrze.
Wewnątrz zachował się prezentacyjny hol z okazałą klatką schodową i dużym oknem witrażowym z wyobrażeniem jelenia św. Huberta oraz trzema scenami myśliwskimi.
W salach na piętrze obejrzeć można dekoracje sztukatorskie, a w pomieszczeniach dawnej jadalni i biblioteki- dębowy strop kasetonowy oraz stare boazerie.
Główna klatka schodowa z ozdobną, drewnianą balustradą i płycinową boazerią, na szczycie słupka na parterze drewniana figurka sowy.
W holu na piętrze znajduje się kominek, a na nim ciekawe sztukaterie.
W bryle, wystroju elewacji i elementach wyposażenia wnętrz pałac stanowi przykład eklektyzmu w architekturze rezydencjonalnej końca XIX wieku.
Wokół pałacu rozciąga się park o powierzchni 3,69 ha, założony zapewne na przełomie XVII i XVIII wieku, który obecny kształt krajobrazowy uzyskał w końcu XIX wieku, a w latach trzydziestych XX wieku został powiększony o część południową.
Na osi pałacu znajduje się brama wjazdowa w formie murowanych, tynkowanych słupów z żelazną kratą.
Na wprost wjazdu znajdują się dwie stare lipy usytuowane na skraju owalnego gazonu przed frontem pałacu.
Od strony elewacji ogrodowej na osi pałacu rozległa polana, a za nią niewielki staw z małą wysepką.
Po południowej stronie pałacu pomnikowa lipa o obwodzie 495 cm zrośnięta z dwóch pni.
W północnej części parku odnajdziemy najgrubszy dąb szypułkowy o obwodzie 520 cm.
Na skraju skarpy graniczącej z łąkami, przy brzegu stawu zachowały się okazałe dęby szypułkowe.
Wśród drzewostanu występują klony, lipy, świerki, robinie akacjowe.