Pałac w Siekowie wybudowany został w latach 1878-1879 dla ówczesnego właściciela majątku Zygmunta Czarneckiego.
Jego projektantem jest architekt Zygmunt Gorgolewski.
Budynek spłonął podczas pożaru w 1912 r. i około 1914 r. został odbudowany jednak już w uproszczonej formie.
Zwrócony jest fasadą w kierunku wschodnim, murowany z cegły.
Główny korpus pałacu piętrowy, nakryty dachem czterospadowym pokrytym pierwotnie łupkiem, a obecnie blachą.
Boczne skrzydła parterowe nakryte dachami wielospadowymi pokrytymi blachą.
Po bokach frontowej części głównego korpusu dwie trzykondygnacyjne wieżyczki nakryte dachami stożkowymi, również pokrytymi blachą.
Główna część pałacu jest na planie prostokąta o dwutraktowym układzie pomieszczeń.
Pośrodku elewacji frontowej trzyosiowy ryzalit – występ w elewacji, poprzedzony w części parteru filarowym gankiem, nad którym znajduje się balkon.
Podobny, ale pozorny ryzalit, poprzedzony gankiem umieszczono również od strony ogrodowej.
Elewacja pałacu pierwotnie była wzbogacona o dekoracje sięgające do wzorów architektury francuskiej.
Obecnie detale na elewacji ograniczają się jedynie do obramień okiennych, pilastrów na ścianie ryzalitu frontowego oraz części gzymsów.
Na budynku znajdują się herby rodowe dawnych właścicieli. Od frontu jest to herb ,,Prus III" Czarneckich, a od strony ogrodu herb ,,Gozdowa" Marii z Giżyckich Czarneckiej.
We wnętrzu, pośrodku frontowego traktu hol z zachowaną boazerią i z klatką schodową.
W północnej części pałacu na przestrzał znajduje się duży salon ze ścianami ozdobionymi pilastrami i z dekoracją stiukową na suficie.
W gabinecie koło holu zachowana także boazeria oraz kominek wyłożony kaflami holenderskimi z pocz. XVIII w.
W większości pomieszczeń parteru zachowana dekoracja sztukatorska oraz stolarka drzwiowa.
W pałacu obecnie znajduje się szpital psychiatryczny.
Wokół pałacu na powierzchni 16,29 ha rozciąga się park zaprojektowany pod koniec XIX wieku przez Marię Czarnecką, z dwoma prostokątnymi stawami (na jednym znajduje się mała zadrzewiona wysepka) i strzyżonym szpalerem grabowym.
Zachowało się wiele drzew pomnikowych, m.in. wiązy o obwodach do 520 cm, dęby - do 420 cm, jesiony - do 370 cm. Przy pałacu rośnie grupa lip. W południowo-zachodniej części parku, zwanej "zwierzyńcem", hodowano niegdyś daniele i jelenie. Od tej strony park zamyka stara aleja dębowo-lipowo-grabowa.
Spośród zabudowań pofolwarcznych na uwagę zasługują: oficyna z 2 połowy XIX wieku, spichrz z 1846 roku i niszczejąca stajnia koni wyjazdowych z lat siedemdziesiątych XIX wieku.
Warto wiedzieć
SIEKOWO - wieś w gminie Przemęt, położona na skraju Pradoliny Warciańsko-Odrzańskiej, 18 km na południowy wschód od Wolsztyna. Miejscowość wzmiankowana po raz pierwszy w 1210 roku jako Zecowo w dokumencie księcia Władysława Odonica dla cystersów z Pforty.
W 1319 roku Siekowo, należące wówczas do klasztoru cystersów w Obrze, w drodze zamiany przejął Maciej z Zielęcina. W latach 1588-1719 wieś była w rękach Zbijewskich, następnie Gajewskich, Szołdrskich i Święcickich, a od 1848 do 1939 roku należała do rodziny Czarneckich.
Pierwszy kościół wzniesiono przed rokiem 1465, jednak parafia w Siekowie istnieje dopiero od 1972 roku.