Na zachód od wsi, na zalesionym pagórku wydmowym przy drodze do Karnej, wznosi się kamienny pomnik.
W tym miejscu 9 lipca 1942 roku gestapowcy powiesili 15 Polaków, w tym 10 więźniów przywiezionych z poznańskiego Fortu VII (głównie członków konspiracyjnej grupy lekarza Franciszka Witaszka). Był to odwet za zastrzelenie żandarma przez nieznanych sprawców (prawdopodobnie dezerterów z armii niemieckiej). Przymusowymi świadkami egzekucji było około 200 Polaków spędzonych z okolicy. Na miejscu zbrodni zachowała się przybita na sosnach szubienica, pod którą urządzono symboliczne groby ofiar egzekucji.
Głównym inicjatorem powstania pomnika był Antoni Kut z Wolsztyna, a ufundowany został przez wolsztyński oddział powiatowy ZBoWID (Związek Bojowników o Wolność i Demokrację - obecnie Związek Kombatantów Rzeczypospolitej Polskiej i Byłych Więźniów Politycznych).
Pomnik odsłonięto 25 października 1959 roku. Jego wykonawcą był uczeń malarza i rzeźbiarza Marcina Rożka - Edward Przymuszała także z Wolsztyna.
Tu zginęli: Stanisław Below z Poznania lat 51, Bronisław Bydołek z Poznania lat 41, Bronisław Czerniak z Gniezna lat 19, Heliodor Grześkowiak z Warszawy lat 34, Leon Heński z Poznania lat 35, Władysław Jankowski z Poznania lat 31, Zbigniew Kubicki z Warszawy lat 31, Stanisław Maciejewski z Poznania lat 35, Edward Olejniczak z Komorowa, gm. Lwówek lat 34, Franciszek Pokora, Wojciech Skrzypek, Piotr Szarata z Kwilcza lat 23, Stefan Szumnarski z Poznania lat 24, Tadeusz Wiza, Bolesław Wojczak...